Przecież był bez grzechu a Bóg zesłał na niego trąd, pozbawił go rodziny, honoru. Księga Hioba uczy nas prawdziwej wiary, abyśmy wierzyli w Boga bez względu na okoliczności, które towarzyszą nam w życiu. Uczy nas również stosunku do cierpienia. Hiob przyjął je z rąk Boga podobnie jak dobro. Materiał zawiera: zdjęcie, 5 obrazów, 48 ćwiczeń – w tym 13 ćwiczeń interaktywnych, słowa kluczowe. Czy cierpienie ma sens? Historia Hioba. Materiał składa się z sekcji: „Cierpienie Hioba" – w tym tekstów: Zenon Ziółkowski „Najtrudniejsze stronice Biblii", Kazimierz Bukowski „Biblia a literatura polska. Poznasz nawiązania literackie do Księgi Hioba. Wyjaśnisz, na czym polega uniwersalizm losów Hioba. Uzasadnisz tezę, że postać Hioba stanowi symbol niezawinionego cierpienia, jako nieodłącznej części ludzkiej egzystencji. Źródło: Pixabay, domena publiczna. Księga Hioba, czyli o cierpieniu sprawiedliwego Księga Wyjścia - streszczenie. Księga Wyjścia - z greckiego exodus jest drugą częścią Pięciogksięgu Mojżeszowego. Nazwa księgi nawiązuje do jednego z najważniejszych wydarzeń przez nią opisywanych, mianowicie do ucieczki Izraelitów z Egiptu. Jednak nie jest to jedyny temat tej obszernej księgi. Komentarz do Księgi Hioba 41: Będziemy dzisiaj w 41 rozdziale księgi Hioba. Przewiduję co najwyżej dwie kolejne lekcje po tej. Wchodząc w Księgę Hioba 41, spoglądamy wstecz i zdajemy sobie sprawę, że do tej pory wiele przeszliśmy. W rozdziale 1 zostaliśmy przedstawieni człowiekowi o imieniu Hiob, który był prawy i nienaganny. Wielu badaczy jest skłonnych twierdzić, że Księga Hioba powstała w V wieku p.n.e., czyli po wyjściu Żydów z niewoli babilońskiej. Wskazuje na to przede wszystkim język utworu oraz fakt, iż teksty mądrościowe powstawały właśnie w tym okresie. Autor pozostaje nieznany. . Hiob jest bogatym i szczęśliwym człowiekiem. Mieszka w krainie Uz. Posiada dużą rodzinę i wielki majątek. Hiob jest wierny Bogu, nie posiada na swym sumieniu żadnych grzechów. Któregoś razu szatan staje przed Bogiem. Bóg pokazuje mu Hioba i opowiada o tym, jak jest dumny ze swego sługi. Szatan mówi, że Hiob jest wierny Bogu, ponieważ Ten obdarzył go szczęściem. Mówi, że jeżeli Hiob stracił to, co ma, na pewno przekląłby Stworzyciela. Bóg zakłada się z szatanem i pozwala wypróbować wiarę Hioba, zastrzegając, by szatan nie odebrał mu życia. W ciągu jednego dnia do Hioba docierają cztery wiadomości. Są to wieści straszne – zawiadomienie o utracie majątku, śmierci sług i, co najgorsze, śmierć dziesięciu dzieci Hioba. Zrozpaczony człowiek rozdziera swe szaty i goli głowę, wciąż jednak chwali Stworzyciela. Szatan zsyła na niego trąd. Żona Hioba wyrzuca mu jego wiarę w Boga, uważa że powinien Go przekląć, jednak Hiob nie poddaje się. Uważa, że skoro akceptował szczęście, jakie zesłał mu Bóg, powinien też zaakceptować nieszczęście, jakie otrzymuje. Do nieszczęśnika przybywa trójka przyjaciół - Elifaz, Bildad i Zofar. Przez siedem dni towarzyszą Hiobowi w milczeniu, wyrażając w ten sposób swój szacunek dla jego cierpień. Siódmego dnia Hiob odzywa się i przeklina dzień, w którym się narodził. Porównuje życie i śmierć do światła i ciemności: jego narodziny były spowite w ciemność, ponieważ życie - światło - jedynie potęgują cierpienie. Elifaz odpowiada na to, że Hiob, chociaż pocieszał innych ludzi w ich cierpieniu, tak naprawdę nie mógł zrozumieć tego, co ich dotyka. Mówi, że cierpienie Hioba musi wynikać z jakiegoś grzechu, którego się dopuścił, i nakazuje mu czynić pokutę przed Bogiem. Zofar i Bildad zgadzają się z jego zdaniem. Zofar mówi jeszcze, że grzech, jakiego dopuścił się Odpowiedzi Księga Hioba to jedna z ksiąg Starego Testamentu. Opowiada ona o tytułowym Hiobie, człowieku, który bardzo wierzył w Boga, dzięki czemu powodziło mu się. Miał żonę, dzieci i duży majątek. Jednak pewnego dnia do Boga przyszedł Szatan i powiedział, że Hiob odwróci się do Boga w dniu próby. Bóg więc poddał Hioba próbom, chcąc sprawdzić, czy ten rzeczywiście się od niego odwróci. Zabrał mu majątek, dzieci i żonę, w końcu uczynił go trędowatym, ale Hiob nie odwrócił się od Boga. Bóg widząc to, uleczył Hioba, dał mu ponownie rodzinę i jeszcze większy majątek. powiązane frazeologizmy: hiobowe wieści blocked odpowiedział(a) o 19:24 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Księga Hioba to jedno z najsłynniejszych pism Starego Testamentu, a historia głównego bohatera to ważny element kanonu pism mądrościowych. Streszczenie i opracowanie w jednym miejscu na Przeczytaj albo posłuchaj. Biblia - Księga Hioba (fragmenty): streszczenie, opracowanie To view this video please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 video Spis treściBiblia - Księga Hioba: najważniejsze informacjeBiblia - Księga Hioba : streszczenieBiblia - Księga Hioba: opracowanieBiblia - Księga Hioba: dla ambitnych Księga Hioba to jedna z najsłynniejszych ksiąg dydaktycznych Starego Testamentu. Obok Księgi Koheleta jest jednym z tych tekstów, który ma przypominać, że Bóg nie zawsze zsyła wyłącznie łaski, a próba ogarnięcia jego wyroków ludzkim rozumem jest skazana na porażkę. W Księdze Hioba chodzi o odpowiedź na podstawowe pytanie: czy jak czynisz dobrze, to masz gwarancję, że będzie ci się w życiu wiodło? Niestety nie. Hiob to archetyp człowieka, który nagle, właściwie bez powodu, traci wszystko, pozostawiony bez żadnej nadziei na to, że jeszcze kiedyś będzie lepiej. Hiob to także postać, która swoim postępowaniem pokazuje, że Bogu nie można złorzeczyć, nie można oczekiwać, że będzie się On zachowywał zgodnie z naszymi przewidywaniami. Mamy być sprawiedliwi, godni i prawi, ale co On z nami zrobi, to nie do pojęcia dla zwykłego śmiertelnika. Dlatego Bogu powinniśmy pozostać wierni do końca, nawet jeśli mamy poczucie, że cierpimy bez powodu i nie zasłużyliśmy na to cierpienie. Wizerunek Hioba jest jednym z tych obrazów biblijnych, który zrobił ogromną karierę. Odwoływano się do niego właściwie we wszystkich epokach, szczególnie podczas prześladowań drugiej wojny światowej. Przeczytaj tekst albo wysłuchaj naszego opracowania do końca, a na pewno nie umkną ci żadne szczegóły najsłynniejszego sprawdzianu wiary w Biblii. Dowiesz się także, jakie motywy można odnaleźć w tej księdze Starego Testamentu i oraz przy omawianiu których dzieł kultury można je wykorzystać. Na początek jednak przywołajmy najważniejsze informacje. Biblia - Księga Hioba: najważniejsze informacje Pamiętaj, że Księga Hioba: To poemat dydaktyczny należący do ksiąg dydaktycznych Starego Testamentu, które przekazują prawdy o podstawowych wartościach. Powstała najprawdopodobniej około piątego wieku przed naszą erą po zburzeniu Jerozolimy i okresie niewoli babilońskiej. Jej autor jest nieznany, podejrzewa się wieloosobowe autorstwo. Księga składa się z czterech części: wprowadzenia, dwóch części zawierających dialogi i mowy poszczególnych bohaterów oraz zakończenia. Przedstawia obraz niezawinionego cierpienia. Odwołuje się do motywu zakładu między Bogiem a Szatanem. Stawia pytanie o to, skąd bierze się zło i dlaczego w ogóle istnieje, skoro świat stworzył Bóg. Stawia pytanie o zasadę cierpienia niewinnych. Tyle na początek. Czas na konkrety. Hiob pochodził z krainy Us. Jest to część regionu określanego mianem Edom, położona na południowy wschód od Palestyny. Jednak miejsce akcji nie ma większego znaczenia, podobnie jak czas akcji, który pozostaje nieznany. Głównym bohaterem jest oczywiście Hiob. Z języka hebrajskiego imię to oznacza „doświadczany” lub „prześladowany”. Mówi się o nim jako o człowieku Wschodu. Jest pewnym archetypem, wzorcem człowieka, co pozwala na tak charakterystyczne dla całej Biblii uogólnienie historii. Wiemy o nim, że miał siedmiu synów, trzy córki i duży majątek. Oprócz niego w historii mamy dwóch rozgrywających, czyli Boga i Szatana, którzy dyskutują o tym, czy Hiob jest taki pobożny dlatego, że Bóg go obdarza dobrami, czy to po prostu prawy człowiek. Kiedy Bóg zgadza się poddać Hioba próbie, na scenie pojawią się również jego przyjaciele, ale ich wprowadzimy w odpowiednim miejscu historii. Biblia - Księga Hioba : streszczenie Księga Hioba podzielona jest na cztery części. Pierwszą stanowi wprowadzenie, w którym narrator przedstawia Hioba i zakład między Bogiem a Szatanem. Druga i trzecia część to właściwa historia Hioba zamknięta w poemacie podzielonym na dwie części. Pierwsza skupia się na nieszczęściach Hioba i argumentacji jego przyjaciół, dlaczego Bóg zsyła na niego cierpienie. Druga to mowy Hioba i mowy Elihu, czyli młodego mędrca oraz odpowiedź Stwórcy. Czwarta część księgi to zakończenie historii, skarcenie przez Boga przyjaciół głównego bohatera i zapowiedź dalszego szczęśliwego życia Hioba. O Hiobie na początku dowiadujemy się, że żył w krainie Us. Był to człowiek sprawiedliwy, żyjący zgodnie z Bożymi przykazaniami. Prawość i bogobojność to jego cechy, które podkreśla się od samego początku. Hiob miał trzy córki i siedmiu synów (pamiętaj, że liczba siedem w Biblii oznacza pełnię). Uznawano go za najmądrzejszego i najwybitniejszego człowieka Wschodu. I jak to w takich sytuacjach bywa, znalazł się mąciciel. Był nim oczywiście Szatan. Szatan przyszedł do Boga i próbował przekonać Go, że Hiob jest Mu wierny tylko dlatego, że ten otoczył go dobrobytem. Nie jest to co prawda wprost powiedziane, ale przypomina to trochę zakład Boga z Szatanem. Diabeł namawia Boga, aby ten odebrał bohaterowi cały majątek, a wtedy Hiob porzuci swoją wiarę. Bóg był przekonany o sile Hioba, dlatego oddał Szatanowi władzę nad nim i jego dobrami. To pierwsza część księgi. W drugiej księdze zaczyna się dramat bohatera. Na początku dowiaduje się, że ukradziono mu oślice i woły. Potem, że ogień zniszczył stada owiec, a wielbłądy zostały uprowadzone. Słudzy Hioba zostali zamordowani. Każdy kolejny posłaniec przynosi złą nowinę. To bowiem jeszcze nie koniec. Hiob dowiaduje się, że wichura zburzyła dom jego najstarszego syna. W domu były wszystkie jego dzieci, z których żadne nie przeżyło. Ta ostatnia informacja dopełnia czary goryczy. Hiob nie traci tylko swojego majątku, ale i to, co było dla niego najcenniejsze – dzieci. Co robi nasz bohater po tych straszliwych wieściach? Rozdziera szaty, goli głowę i kłania się Bogu. Mówi o tym, że Bóg wszystko mu dał i wszystko mu zabrał. Poddaje się więc woli Boga, jest pokorny i uległy. Przyjmuje cierpienie, które w jego mniemaniu zsyła mu Stwórca. Hiob oczywiście nie ma pojęcia o zakładzie między Bogiem a Szatanem. Wydaje się, że Szatan przegrał. Ten jednak nie daje za wygraną. Przychodzi do Boga raz jeszcze, ale Stwórca mówi mu: „zobacz, zabrałem mu cały majątek, a on nadal jest prawy i bogobojny”. Szatan na to, że dobra, dobra, może do majątku nie był tak przywiązany, ale za swoje życie to człowiek odda wszystko. Jeśli tylko zachoruje, to z pewnością zwróci się przeciw Bogu. Bóg i na tę próbę się zgadza i Hiob zostaje dotknięty trądem. Bohater nadal ufa Stwórcy, ale jego żona już mniej. Pyta go, jak długo jeszcze będzie taki prawy i namawia go do złorzeczenia. Jednak Hiob trwa w swojej wierze, mówi, że od Boga trzeba przyjmować i to, co dobre i to, co złe. Na wieść o nieszczęściu Hioba przychodzą do niego przyjaciele. Rozdzierają szaty, posypują głowy popiołem i płaczą nad jego losem. Siedem dni i nocy siedzą razem z Hiobem na ziemi w milczeniu. Po tych siedmiu dniach przemówił sam Hiob przeklinając dzień swoich narodzin. I tutaj zaczyna się seria rad i sugestii od przyjaciół: Elifaz z Temanu upomina Hioba, że pouczał innych, a teraz sam się boi i jest słaby. Sugeruje mu, że popełnił jakiś grzech. W końcu Bóg nie zsyła cierpienia na bogobojnych i prawych. Radzi Hiobowi, aby błagał Stwórcę o cud uleczenia. Hiob odpowiada mu, że jego przekleństwo było nierozważne i wynikało z ogromu nieszczęść, ale już wie, że nie powinien tak mówić. Przyznaje, że bał się po prostu, czy wystarczy mu sił, aby przetrwać. Kaja się przed Bogiem i ponownie staje się pokorny wobec Jego wyroków. Bildach ze Szuach sugeruje, że może to nie Hiob, a jego synowie zgrzeszyli i dlatego Bóg zesłał taką straszną karę. Także i on radzi błagać Boga o łaskę. Znów pada sugestia, że jak Hiob będzie niewinny, to Stwórca znów otoczy go opieką. Hiob po części przyznaje mu rację, podziwia potęgę Boga, ale mówi też, że nie ma pewności, czy Ten wysłucha jego błagań. Poza tym nie wie, co miałby właściwie powiedzieć. Sofar z Naamy sugeruje, że skoro Hiob uważa, że jest bez winy, to powinien mieć odwagę przemówić do Boga, a Ten go wysłucha. Przecież nie odwróci się od prawego sługi. Hiob odpowiada, że nie będzie z siebie robił głupca. Bóg jest wszechmocny i może robić z ludzkim losem, co mu się podoba. On, Hiob, nie ma więc prawa składać zażaleń. Jest tak samo poddany woli Boga, jak każdy inny człowiek. Elifaz z Temanu odzywa się jeszcze raz, zarzucając Hiobowi, że bluźni. Jeśli nie wierzy w siłę słów skierowanych do Boga, to znaczy, że nie docenia wartości modlitwy. Hiob w końcu mówi wprost, że przyjaciele go męczą. Nie wie, czym zawinił Bogu, co zrobił źle, gdzie w jego modlitwie był grzech. Staje się wyrzutkiem, niechcianym przez społeczeństwo, obcym dla domowników. We wszystkich budzi odrazę, a przyjaciele jeszcze go gnębią. Hiob prosi o litość. Mówi, że w końcu i tak umrze i wtedy Bóg go osądzi. Sofar z Naamy ponownie przypomina mu, że Stwórca złym zsyła cierpienie, a dobrym – radość. Hiob pyta go, jak to więc jest, że grzesznicy żyją w dostatku i dobrobycie. Twierdzi, że Bóg przeznacza cierpienia właśnie dla swoich synów. Elifaz znów radzi mu: pojednaj się z Bogiem, całe bogactwo wróci. Ale Hiob ponownie mówi, że uważa się za czystego. Niemniej zaznacza, że nie umie objąć mocy i planów Stwórcy, więc się im poddaje. Podkreśla swoje cierpienie, wspominając dni chwały, szczęścia i bogactwa i porównując je z chwilą obecną. W końcu odzywa się Elihu, młody mędrzec, syn Barakeela, który przysłuchiwał się rozmowie. Mówi przyjaciołom Hioba, że nie powinni potępiać przekonania o jego niewinności. Opowiada swoją historię – też był czysty i bez winy, a jednak Bóg zesłał mu cierpienie. Elihu strofuje także samego Hioba. Mówi, że zachowuje się on jak ludzie bezbożni, buntuje wobec wyroków Stwórcy, a przecież nie obejmuje rozumem Jego wielkości. Elihu podkreśla, że Bóg jest wszechmocny i dlatego ludzie się go boją. W końcu odzywa się i Bóg. Pyta Hioba, gdzie był, kiedy On stwarzał świat. Namawia Hioba, aby skrytykował Jego dzieło stworzenia, ale ten mówi, że jest zbyt mały wobec potęgi Boga. Przyznaje, że dzieło Stwórcy jest doskonałe, Bóg może wszystko. Mówi też, że do tej pory tylko słyszał o Bogu, a teraz Go ujrzał. Oczywiście nie dosłownie, bo Hiob słyszy tylko Jego głos i się kaja. Bóg przemawia teraz do przyjaciół Hioba. Zwraca uwagę, że nie mówili prawdy o Nim. Na przebłaganie każe im złożyć ofiarę całopalną. Następnie przywraca Hiobowi majątek i dzieci. Pomnaża jeszcze jego bogactwo. Księga Hioba kończy się zapewnieniem, że bohater będzie żył jeszcze sto czterdzieści lat i będzie mógł patrzeć na kolejne pokolenia swoich potomków. Biblia - Księga Hioba: opracowanie Księga Hioba stawia podstawowe pytanie o sens cierpienia i jego przyczyny. Hiob to synonim prawego i sprawiedliwego człowieka, cierpiącego niezasłużenie. Opowieść o losach tego bohatera skłania przede wszystkim do pytania o to, dlaczego cierpimy, jak sobie z tym cierpieniem radzimy i co z niego wynosimy. Hiob sobie poradził. Zyskał prawdziwą mądrość. Jednak nie każdy ma to szczęście, że Bóg się do niego odzywa. W tym kontekście warto pamiętać o Księdze Hioba przede wszystkim w odniesieniu do literatury drugiej wojny światowej, kiedy pytanie o winę i sens cierpienia powracało nieustannie. Cierpienie w Księdze Hioba: nie zawsze jest uzasadnione, nie zawsze można je zrozumieć, trzeba przyjmować je z pokorą, wymaga zachowania spokoju i pokładania ufności w Bogu. Zwróć uwagę, że w opowieści o Hiobie jest przedstawionych kilka stanowisk. Żona próbuje namówić Hioba do złorzeczenia Bogu, ale to dopiero początek. Potem pojawiają się rady przyjaciół. Nie musisz szczegółowo pamiętać ich imion, ważne, abyś pamiętał, co doradzają Hiobowi: żeby się ukorzył, żeby przyznał się do grzechu, żeby się oczyścił, żeby uznał swoją nieprawość. W tej historii wszyscy uważają, że Bóg karze za złe i nagradza za dobre, więc jeśli ktoś cierpi, to znaczy, że jest zły. Ludzie próbują ujmować boską sprawiedliwość w ludzkie ramy, a to nigdy nie jest dobry pomysł. Podejście takie krytykuje sam Bóg. Zwraca się do przyjaciół Hioba i mówi im, że nie mieli racji, ponieważ Hiob naprawdę był bez winy. Bóg w Księdze Hioba: jest Wszechmocny, poddaje człowieka próbie, wierzy w człowieka, mimo wszystko jest miłosierny, ostatecznie przypomina także, że jest sprawiedliwy, mimo że przez większość historii można w to wątpić. Podsumowując, Księga Hioba przyda cię się do omówienia motywu: Motywu cierpienia (szczególnie tego niezawinionego), Motywu zakładu Boga z Szatanem, Motywu próby, jakiej zostaje poddany człowiek, Motywu człowieka sprawiedliwego, Motywu samotności, Oraz motywu miłości (tak, tak – zwróć uwagę, że Bóg kocha Hioba, mimo że wystawia go na próbę). Biblia - Księga Hioba: dla ambitnych Księga Hioba bardzo silnie oddziaływała na myślicieli i artystów różnych epok. Podobny motyw rozmowy między Bogiem a Szatanem pojawia się w „Fauście” Goethego, kiedy bohaterowie rozmawiają o Fauście, który za wszelką cenę pragnął zdobyć mądrość. Mądrość to zresztą jeszcze jeden bardzo ważny motyw z Księgi Hioba. Nawiązuje do niego Gustaw Herling-Grudziński w opowiadaniu „Wieża”. Historia głównego bohatera Lebrosso również przypomina losy Hioba. Pierwsza część opowiadania koncentruje się przede wszystkim na cierpieniach bohatera, druga zaś na poszukiwaniu przez niego mądrości. Do motywu cierpienia Hioba nawiązuje także Jan Kochanowski w „Trenie XVII”. Warto pamiętać również o słynnym obrazie Albrechta Dürera „Hiob z żoną”. Hiob był mieszkańcem ziemi Us. Według przekazu Pisma Świętego miał 10 dzieci, w tym siedmiu synów i trzy córki. Był człowiekiem szczęśliwym i spełnionym, oddanym Bogu. Był bogaty, mądry i pomagał ludziom, zwłaszcza biedakom, wdowom i sierotom. Wszystko to jednak miało się zmienić kiedy pewnego razu stał się w pewnym sensie zakładnikiem. Księga Hioba O zakładzie między Bogiem a Szatanem o życie Hioba, czytamy w Księdze Hioba. Ta powstała ok. V wieku Księga Hioba opowiada o mężczyźnie, który dotychczas spokojnie żył i nagle został doświadczony mnóstwem nieszczęść. Hiob stracił swój majątek, a później rodzinę, a na koniec sam zachorował na trąd. Wszystko to miało sprawić, że zwątpi i odwróci się od Boga, aby Szatan mógł wygrać zakład. Nie było to jednak tak proste, jak wydawało się Szatanowi. Hiob nie ugiął się pod ciężarem złych doświadczeń. Mimo wszystko pozostał wierny Bogu, a ten nagrodził go za to, zwracając mu zdrowie, dając nowy majątek i rodzinę. Hiob. Nauka i literatura Historia Hioba okazała się inspirująca. W języku polskim funkcjonuje od dawna związek frazeologiczny – „hiobowa wieść”. Używamy go kiedy mówimy o złej, tragicznej wiadomości. Z kolei w medycynie występuje Zespół Hioba. Określa się nim genetycznie uwarunkowany niedobór odporności. Objawia się on nawracającymi zakażeniami gronkowcami, wypryskami skórnymi i ciężkimi zapaleniami płuc. Hiob był też inspiracją dla wielu muzyków, pisarzy i filozofów. Alegorię historii o Hiobie znajdziemy np. w XVII trenie Jana Kochanowskiego, który zaczyna się w ten sposób: „Pańska ręka mię dotknęła, Wszytkę mi radość odjęła. Ledwie w sobie czuję duszę I tę podobno dać muszę” Wśród renesansowych pisarzy, motyw Hioba wykorzystał również Piotr Skarga w „Żywotach Świętych” i Mikołaj Sęp-Szarzyński w Sonecie II „Na one słowa Jopowe: Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc.” W twórczości romantycznych literatów również znajdziemy odniesienia do św. Hioba. Na przykład w poemacie „Ojciec zadżumionych” Juliusza Słowackiego czy w poemacie „Więzień Czyllonu” George’a Gordona Byrona. Współcześni autorzy także sięgają chętnie po motyw Hioba. Wśród wielu utworów warto wymienić np. dramat „Hiob” z 1940 roku Karola Wojtyły, wiersze: „Hiob” z 1979 roku i „Dzieci Hioba” z 1981 roku Jacka Kaczmarskiego czy wiersz „Streszczenie” z 1962 roku Wisławy Szymborskiej. Hiob. Motyw w sztuce W 2009 roku Joel Coen i Ethan Coen wyreżyserowali film inspirowany historią Hioba, pt. „Poważny człowiek”. Tego samego roku w Krakowie, powstał cykl obrazów „Hiob” autorstwa Kingi Polit. Na przestrzeni wieków Hiob pojawiał się w różnych okolicznościach na wielu znakomitych obrazach. W Muzeum Rosyjskim w Sankt Petersburgu można oglądać obraz „Hiob i przyjaciele” Ilja Riepina z 1869 roku. Hiob z żoną ukazany został na jednym ze skrzydeł Ołtarza Jabacha, który został namalowany ok. 1504 roku przez Albrechta Dürera. Widać na nim Hioba siedzącego na kupie gnoju. Żona wylewa na niego z wiadra wodę, która łagodzi jego cierpienie związane z wrzodami. Za nimi, w tle widoczne są ruiny ich płonącego domu, w których zginęły ich dzieci. Tę część ołtarza można oglądać w Städel Museum we Frankfurcie nad Menem. Włoski malarz Gaspare Traversi również przedstawił na swoim obrazie Hioba w towarzystwie żony. Tutaj jednak są w innej relacji. Obraz nosi tytuł „Hiob wyszydzany przez żonę”. Jest on dostępny w Muzeum Narodowym w Warszawie. Hiob znalazł się także na jednej z ilustracji Kroniki Norymberskiej z 1493 roku. Znajduje się na niej w towarzystwie postaci z rogami, skrzydłami i ogonem o niezbyt przyjaznym wyrazie twarzy. Kojarzy się ona jednoznacznie z Szatanem, który na ilustracji głaszcze Hioba po głowie, chcąc go przekonać do siebie i skłonić do tego by sprzeciwił się Bogu. Księga Hioba wchodzi w skład Starego Testamentu. Jest to swoisty poemat dydaktyczny składający się z 42 rozdziałów. Tytułowy bohater – człowiek majętny i głęboko wierzący w Boga – zostaje, w wyniku zakładu Stwórcy i szatana, wystawiony na niezwykle trudną próbę. Nie tylko traci wszystko, co posiadał, ale dosięga go także trąd. Zaczerpnięta z Biblii historia ukazuje niezwykłą, bardzo wymowną wizję ludzkiego życia. Nierozłączną częścią egzystencji jest cierpienie, które często pojawia się bez wyraźnych przyczyn i może niemal całkowicie zmienić jej formę. Tak właśnie stało się w sytuacji Hioba. Jednak bohater starotestamentowej opowieści, chociaż nawiedzają go liczne wątpliwości, nie odwraca się od Stwórcy i cierpliwie znosi dotykające go nieszczęścia. Nawet odwrócenie się odeń ludzi nie złamało jego woli. Wciąż wierzył w dobro Boga – także pomimo nasilającej się goryczy. Gdy sytuacja wydawała się zupełnie tragiczna, Ojciec przemówił do mieszkańca krainy Us i nakazał mu skrytykować świat. Ten odmówił, widząc swoją maleńkość w obliczu Stwórcy i przyznał, że dzieło Boga jest idealne. Wszystko ma w nim swoje miejsce, a Najwyższy czuwa nad swymi dziećmi. Ostatecznym dowodem jest wynagrodzenie cierpień Hioba i przywrócenie mu z nawiązką przez Ojca dawnych bogactw, potomstwa oraz obdarzenie go 140 latami życia. Podobnie wygląda ludzkie życie. Wypełnione jest ono potknięciami, bólem i cierpieniem. W dodatku nie zawsze jawi się ono jako sprawiedliwe (Hiob cierpi, chociaż nie zawinił). Biblijna opowieść zdaje się przemawiać do człowieka, by ten był przygotowany na takie sytuacje i potrafił zaakceptować nie zawsze korzystny dla niego obrót rzeczy. To wszystko jednak przemija, a dziecko Boga staje się silniejsze i bogatsze o bezcenne doświadczenia. Księga Hioba przypomina gorzką prawdę o nierozłączności życia i cierpienia. Mimo wszystko człowiek nie powinien poddawać się nawet najsilniejszemu bólowi. W świecie ziemskim jest on tymczasowy, pozwala natomiast docenić szczęście i radość, którymi wypełniona jest codzienność. Tekst stanowi ponadto swego rodzaju obietnicę obecności Boga w ludzkim życiu i wsparcia otrzymywanego od Stwórcy. Rozwiń więcej

o czym jest ksiega hioba