Prezenty w tej kategorii: 4.5/5 (6 opinii) Jazda bolidem F1 i Renault 2000 - całodniowy pakiet szkoleń 1 lokalizacja (19) od 14 999 zł. Jazda bolidem Formuły 1 w co-drive z kierowcą wyścigowym 1 lokalizacja (4) od 3 499 zł. Jazda bolidem Renault 2000 1 lokalizacja (0) od 3 300 zł. PO RAZ PIERWSZY W POLSCE, JAZDA BOLIDEM F1! Od romantycznych kolacji po światowej klasy spa i relaks, od nocnego życia do turystyki aktywnej na świeżym powietrzu - dla każdego znajdzie się coś wyjątkowego. Wybierz się na przejażdżkę do bajkowego zamku w Malborku, odkryj jedyny w swoim rodzaju Park Wodny Tropikana we Wrocławiu, albo szalej na Gubałówce w Zakopanem. Sie 8, 2023 | Deskorolka, Freestyle Slalom, Hokej, Informacje prasowe, Inline Alpine, Jazda Agresywna, Jazda Figurowa, Jazda na Hulajnodze, Jazda Szybka Projekt Erasmus+ Rolltech, czyli techniki zarządzania związkiem sportowym oraz klubami sportowymi, ich wpływ na promocję i rozwój sportów wrotkarskich będzie realizowany przez PZSW do Jeździectwo angielskie (ang. English riding), znane w Polsce także jako jeździectwo klasyczne to styl jazdy konnej wykorzystywany na całym świecie. Siodła wykorzystywane do niego mają niezbyt głębokie, płaskie siedziska. Zwykle są wyściełane od spodu [5]. Posty. Ostatni post. Zasady korzystania z forum oraz informacje o jego działaniach i rozwoju. Regulamin, jak powstało forum, dyskusje na temat rozwoju i promocji wrotkarstwa w Polsce itp. itd. Moderatorzy: MirekCz, null, PeterCave. 18 Tematy. Super instruktorzy ! 23 lokalizacjach! Jazda quadem w terenie lub na specjalnie przygotowanym torze OFF ROAD (w zależności od lokalizacji). Prezent dostępny w 11 miastach w całej Polsce. . Studenci Gdzie rzuca się kurą i jeździ na słoniu Ostatnia aktualizacja: 12 stycznia 2022 O trzeciej godzinie tamtego czasu, gdy wyszłam z lotniska, poczułam zapach mieszanki wilgotnej zieleni, ziół, drzew i przypraw. Indie – kraj kolorów i kontrastów. Tam w marcu brałam udział w warsztatach fotograficznych. Dzieci z wioski w pobliżu Kannur, IndieGimnastyczka Kod Bhar, IndieIndyjska rodzina o zachodzie słońcaAromatyczne przyprawy na stoisku, IndieJeden ze sprzedawców, Fort Kochi, IndieKobiety podczas Kodungaloor Bharani, IndieKobiety pracujące przy przesiewaniu pieprzy Dzielnica Żydowska, Fort Kochi, IndieKolorowe indyjskie proszkiOdświętnie przyozdobiony słoń przed pochodem świątynnymRodzinka przed domem – wioska w pobliżu Kannur, IndieRodzinne zdjęcie hindusek spacerujących po plaży w wiosce niedaleko Kannur, IndieRybak myjący swoja łódź po połowie Fort, IndieTańczący młodzieńcy Kodungaloor Bharani, IndieTłum Kodungaloor Bharani, Indie Warsztaty fotograficzne w Indiach trwały 2 tygodnie. Wychodziliśmy z hotelu o 3 w nocy, a wracaliśmy około 22:00. Podróżowaliśmy wzdłuż Wybrzeża Malabarskiego. Zaczęliśmy od miasteczka turystycznego, Fort Kochi, gdzie spędziliśmy 2 dni. Pierwszego dnia penetrowaliśmy z aparatami zaułki fortu, dzielnicy Żydowskiej, pełnej sklepów z pamiątkami i przyprawami oraz pobocznych uliczek. Drugiego zostaliśmy ocenieni przez prowadzącego warsztaty Kubę i dostaliśmy pierwsze wskazówki. Po tym realizowaliśmy pierwsze zadania fotograficzne, ale już z nowymi wytycznymi. Na dachu i na głowie Następnego poranka udaliśmy się na dworzec, aby pociągiem dostać się do Kannur. Spodziewałam się ścisku, ludzi siedzących na dachach i w przejściach. Nic z tych rzeczy. Podobno zdarzają się rejony, gdzie można spotkać podróżujących na dachu, ale władze starają się tego pilnować i już coraz rzadziej – według relacji rodowitych Hindusów – spotyka się takie sytuacje. Odkryliśmy, że jeżdżąc indyjską koleją, warto rezerwować miejsca wcześniej. Wtedy ma się pewność, że zajmie się miejsce siedzące – inaczej o to trudno. Bywają śmiałkowie, którzy wsiadają bez biletu, licząc na łut szczęścia. Płacą grzecznie za bilet konduktorowi jedynie w momencie, gdy pojawia się właściciel miejsca. Wtedy równie grzecznie ustępują i idą w poszukiwaniu następnego, chwilowo wolnego. Pociąg to wagony bez przedziałów, pełne rzędów dwu-, trzyosobowych siedzeń. Nad głowami wiatraki. Pomiędzy siedzeniami wąski korytarz, którym całą drogę stale przechadzają się sprzedawcy z napojami i książkami. Większość z nich nosi swoje bazarki na tacach i w misach na głowach. Nie tracą przy tym równowagi i potrafią sprawnie podać klientowi porcję jedzenia bądź wodę. Sprzedawcy książek przechadzają się natomiast w milczeniu, niosąc w dłoniach wieżę składającą się z około 25–30 pozycji. Na stacjach wsiadają drobni sprzedawcy oferujący kupony na loterię, miniksiążeczki swojego autorstwa, tanią biżuterię. Do dzisiaj pamiętam dźwięki i zapachy. Szczególnie aromatyczne były smażone przekąski. Pościel w workach Kannur. Stąd riksze dowiozły nas do małej wioski pod miastem, która mogłaby się spokojnie nazywać oazą natury. Dużo zieleni, potężne lasy pełne drzew tropikalnych, domki między drzewami i 8 minut spacerkiem na plażę. Żółciutki piasek, morze przejrzyste i ciepłe jak wanna z wodą gotową do kąpieli. Palmy kokosowe, fikusy. Niedzielnym wieczorem indyjskie rodziny spacerowały wzdłuż brzegu. Cóż to był za piękny widok! W tym rajskim zakątku spędziliśmy kolejne 4 dni, dojeżdżając do Kannur i okolic, by uczestniczyć w lokalnych obrządkach Theyyam, czyli wyjątkowej mieszance teatru i rytuału religijnego. Byliśmy łącznie na pięciu różnych Theyyamach, w tym na trzech różnych ich odsłonach. Tam także wykonywaliśmy kolejne zadania fotograficzne. Kolejnym etapem podróży było Allapey. Jechaliśmy noc i pół dnia. Najpierw wsiedliśmy w nocny pociąg z Kannur do Kollam i przyznam, że jazda w indyjskim przedziale sypialnym to ciekawe doświadczenie. Każdy przedział to cztery prycze. Na podróżnych czekały: ręczniczek, wyprasowane prześcieradło i kocyk zapakowane w jednorazowe papierowe torby i oklejone znaczkiem informującym, że dany zestaw nie został odpieczętowany i jest świeżo wyprany. Jechaliśmy w ten sposób prawie 10 godzin. Po wyjściu z pociągu w Kollam podążyliśmy wprost na nadbrzeże. Po drodze spotkaliśmy Hindusa jadącego ulicą na słoniu, tuż obok samochodów, tak jakby był to typowy, czteronożny środek transportu. Następnie wsiedliśmy na prom, który zabrał nas w dziewięciogodzinny rejs wprost do Allapey. Rzut kurą W Allapey zostaliśmy trzy dni, głównie na wodzie. Codziennie bowiem, o poranku, wsiadaliśmy na łódki (nieco większe gondole) i pływaliśmy aż do 23:00 po sieci kanałów okalających miejscowość. Kanały te są nazywane indyjską Wenecją. Jest tu wąsko, a po obu brzegach stoją setki wiejskich domków. Ich mieszkańcy większość czasu spędzają nad wodą piorąc, zmywając, łowiąc ryby, kąpiąc się, pływając od brzegu do brzegu, odwiedzając sąsiadów lub robiąc zakupy w sklepikach. Wysiadaliśmy z łódek co jakiś czas, by zwiedzić przykanałowe wioski. Przy okazji poznawaliśmy się z tubylcami, zwłaszcza z tymi, którzy posługiwali się językiem angielskim. Kilka razy usłyszałam, że wyglądam jak hinduska dziewczyna i gdyby nie kolor skóry, pomyśleliby, że jestem tamtejsza. Był to nie lada komplement. Tuż po śniadaniu, 31 marca, wyruszyliśmy wynajętym busikiem z powrotem do Cochin, skąd przez pozostałe dni dojeżdżaliśmy do pobliskich miejscowości. Dwa dni przyjeżdżaliśmy do Kondungaloor na święto zwane Kondungaloor Bharani. Wielki plac świątynny, tłum ludzi. Ciężko się przemieszczać. Przychodzą tam całe rodziny, starsi, młodsi, mężczyźni i kobiety. A wszystko, żeby uczcić spotkanie dwóch bogiń. Podczas tego święta mężczyźni często rozbijają sobie zakrzywionymi sierpami czaszki i dumnie chodzą wśród tłumu z zakrwawionymi twarzami. Młodzieńcy tańczą z kijami, inni grają na kijach i bębnach, chodzą też skupiska kobiet. Przypominają teatralne wiedźmy stojące wokół kotła, choć mają bardziej kolorowe ubrania, są zaopatrzone w sierpy oraz różnego rodzaju noże i maczety. Ludzie na placu obsypują się kurkumą i rzucają nią w wizerunek odwiedzanej bogini. Rzucają także masłem, owocami, orzechami, ziarnami oraz żywymi kurami, które chodzą po drugiej stronie balustrady, wydziobując ziarenka z ziemi. Są też oczywiście przeróżne stragany z pamiątkami, zabawkami, biżuterią i kurkumą, wiaty, pod którymi można zjeść i wypić, a także grupy cyrkowe chodzące o tyczce, tańczące na linie i wyginające się na wszelkie sposoby. Są także uliczni tatuażyści, oferujący pamiątkę na całe życie. Gdzieniegdzie można spotkać rodziny wylegujące się na trawie i odpoczywające od szalonego motłochu. Kraj przeciwieństw Ostatnim punktem i zadaniem naszej wyprawy fotograficznej była wycieczka z Cochin do Koddanad, gdzie byliśmy w ogrodzie dla słoni i uczestniczyliśmy w ich porannej kąpieli oraz karmieniu. Będąc blisko słoni, czujemy buchające od nich ciepło. I czujemy się malutcy. Kerala, czyli najbogatsza część Indii, okazała się rajem na ziemi, więc nie dane mi było przeżyć szoku, jaki spotkałby mnie na lotnisku w Bombaju. Tam, jadąc z lotniska do miasta, spotkałabym obraz nędzy i rozpaczy. Jest to bowiem największe zbiorowisko slumsów w Indiach. W Kerala oczywiście zdarzają się, i to dość nagminnie, miejsca, gdzie przeważa bałagan, kiepskiej jakości lepianki i biedniejsze domy, ale można je raczej porównać do naszych wsi sprzed lat, a nie do bombajskiej biedy. Najzimniejsza noc, którą przeżyłam w Indiach, to 25 stopni. Natomiast w dzień temperatury wahały się pomiędzy 32 a 41 stopniami, niemniej nie odczuwało się wysokości tej temperatury. Było ciepło i lekko zbyt potliwie, ale nie nie do wytrzymania. Mówią, że Indie można pokochać albo znienawidzić. Ja pokochałam Indie i z całą pewnością jeszcze nie raz będę dążyła do tego, aby tam wrócić i poznać miejsca, w których jeszcze mnie nie było. Agnieszka Galant (autorka poznała w Indiach obecnego męża) Agnieszka Galant, Indie, inne kultury, kultura, podróż, podróże, przygoda, Studenckie podróże, studenckie życie, TOP, warsztaty fotografii Redakcja Pod PrądMagazyn "płyń POD PRĄD” jest ogólnopolskim bezpłatnym kwartalnikiem studenckim z corocznym numerem specjalnym - STARTER dla studentów pierwszego roku. Magazyn trafia w potrzeby studentów używając różnorodnych form, takich jak: reportaże z ważnych wydarzeń na uczelniach; wywiady ze studentami, psychologami, profesorami, ciekawymi ludźmi; prezentacje kół naukowych; porady dotyczące zachowania się w różnych sytuacjach w życiu studenckim. „płyń POD PRĄD” dotyka ważnych tematów w życiu społecznym studenta, takich jak nauka, wartości oraz relacje międzyludzkie. Chcesz do nas pisać? Napisz! redakcja(at) Chcesz by objąć patronatem wydarzenie studenckie? Napisz do Marty! Marta Chelińska mchelinska(at) Kontakt do naczelnej - Katarzyny Michałowskiej: naczelna(at). polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński angielski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Ale na słoniu nie możesz się przemieszczać. But you can't get around on the elephant. Przebyłeś taką drogę z prochami ojca w ceramicznym słoniu. You made it all the way here with your father's ashes in a ceramic elephant. Nie wierzę, że biorę ślub z facetem, który umie jeździć na słoniu. Okay, I can't believe I'm actually getting married and to a guy who knows how to ride an elephant. Będziesz o zachodzie słońca jeździć na słoniu. India! You'll ride an elephant at sunset. Miałam trzy latka, gdy po raz pierwszy jeździłam na słoniu. I was three years old when I rode my first elephant. Albo nazwiemy to Dumbo, po latającym słoniu. Or we could call it Dumbo after the flying elephant. Możemy pogadać o ogromnym słoniu w karetce? Can we talk about the gigantic elephant in the ambulance? Zapewne na jednym słoniu się nie skończyło. I would guess you didn't shoot just one elephant. Dr. Amina chce pojeździć na słoniu. Dr. Amina wants to ride an elephant. Posiłki, masaże, przejażdżki na słoniu... Meals, massages, elephant rides... Po dokładnym przejrzeniu referencji doszedłem do wniosku, że na słoniu znajduje się znacznie mniej subtelnych detali. After reviewing references I noticed that elephant has less subtle details. Nie myśl o różowym słoniu | Ars Independent Festival Don't Think of a Pink Elephant | Ars Independent Festival Film jest opowieścią o kocie Mitcho i słoniu Sebastianie, mieszkających w spokojnej wiosce Solby. The film is a story about Mitcho's cat and Sebastian's elephant living in the quiet village of Solba. Przejażdżka na słoniu, spływ kanoe, wyprawa do dżungli. Elephant ride, rafting canoe, expedition into the jungle. Recenzje ogrodników o pomidorowym słoniu Orange niejednoznaczne, ale ogólnie pozytywne. Reviews gardeners about tomato Orange elephant ambiguous, but generally positive. Burmanie nie są tylko widzami na scenie; Działają one jako katalizator decyzji narratora o podjęcia działań przeciwko słoniu. The Burmans are not merely spectators to the scene; they act as a catalyst for the narrator's decision to take action against the elephant. Cóż, Ben, miałem nadzieję, że moglibyśmy porozmawiać o słoniu w pokoju. Well, Ben, I was hoping that you and I could talk about the elephant in the room. Ale chyba musimy pogadać o tym słoniu w pokoju? But don't you think we should talk about the elephant in the room? Jeżeli coś niezwykłego miało być w tym słoniu, mógłbym przypisać mu to, że przeniesienie mutacji, ale to... If there was something special about the elephant, I could attribute that mutation transfer to that, but it's... Chłopcem i jego matką zawładną obsesyjny strach, że ktoś mógłby się dowiedzieć o słoniu i pomyśleć, że oboje zwariowali. He and his mother became obsessed with fear, that someone might find out about the elephant and think they were both crazy. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 154. Pasujących: 154. Czas odpowiedzi: 134 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200 Na całym świecie cierpią zwierzęta, które stały się narzędziem zarobku w turystyce - Dla dobra naszych braci mniejszych powinniśmy pohamować swoje żądze kolekcjonowania wrażeń - mówi w rozmowie z Onet Podróże lekarka weterynarii Natalia Strokowska W Polsce dużo mówi się o znęcaniu się nad końmi w Palenicy Białczańskiej. Nie są to jedyne zwierzęta, które cierpią. Wiele osób zapomina np. o psach na łańcuchu Dzikie zwierzęta udomawiane są w bestialski sposób. Młode słonie porywa się matce, przywiązuje do drzewa i zostawia, dopóki się nie złamią i staną się posłuszne człowiekowi Na całym świecie dochodzi do sytuacji, w których zwierzęta trzymane są w niewoli i tresowane, aby mogły służyć, jako atrakcje turystyczne. Choć organizacje broniące praw zwierząt działają i dbają o bardziej zrównoważony rozwój turystyki, trzeba zdawać sobie sprawę, że ciężar odpowiedzialności ponoszą również turyści, którzy nie reagują lub - co gorsza - korzystają z takich "atrakcji". Razem z lekarką weterynarii Natalią Strokowską przeanalizowaliśmy sytuację zwierząt wykorzystywanych w turystyce i zwróciliśmy uwagę na nieetyczne atrakcje, z których podczas podróży warto zrezygnować. Konie pracujące nad Morskim Okiem Zacznijmy od naszego podwórka. Najgłośniejszym i najczęściej poruszanym tematem dot. ochrony praw zwierząt w Polsce są konie pracujące nad Morskim Okiem. Organizacje "prozwierzęce" nagłaśniają każdy wypadek, podczas którego koń ciągnący wóz z turystami pada na ziemię. Lekarka weterynarii podkreśla, że konie to zwierzęta pociągowe. Odgrywały ważną rolę już w starożytnych armiach. Przez wieki transportowały lub ciągnęły wszelkiego rodzaju ładunki. Szybkie i wydajne zwierzęta pomagały rolnikom, służyły na budowach, a w kopalniach transportowały surowce na dużych odległościach. Czy zatem męczą się, wożąc bryczkę z turystami? Konie w drodze do Morskiego Oka - Wszystko zależy od tego, w jakim stanie są zwierzęta. Dr inż. Władysław Pewca oraz mgr Adam Gągol sprawdzili, z jakim obciążeniem z punktu widzenia fizyki i bez szkody dla zdrowia mogą pracować konie. Podważyli sporządzoną dla TPN ekspertyzę dr. Jackowskiego i ustalili, jaki jest maksymalny ładunek, który może być ciągnięty przez zaprzęg dwukonny na trasie Palenica Białczańska - Włosienica (5,7 km) na podstawie przyjętych norm. Uwzględnili ciężar konia (czego dr Jackowski nie zrobił) oraz nachylenie, pod jakim się porusza. Zakładając, że koń waży 600 kg, może on pociągnąć nawet 1000 kilogramów. Oczywiście trzeba wziąć pod uwagę masę samego konia oraz ludzi. Jeśli przyjmiemy, że jeden człowiek waży 70 kg, to koń może uciągnąć 5-6 turystów - mówi lekarka weterynarii. W 2017 roku w "Przeglądzie Hodowlanym" ukazał się artykuł naukowców z Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, którzy przeanalizowali kwestię dobrostanu koni w Palenicy. Na podstawie wywiadów przeprowadzonych z lekarzami weterynarii i pracownikami naukowymi uczelni rolniczych, którzy wykonywali badania koni pracujących na trasie do Morskiego Oka, materiałów zawartych na stronach internetowych, dostępnej literaturze oraz przeprowadzonej "wizji lokalnej" wydano opinię, w której zdaniem lekarzy weterynarii: sytuacja koni nie jest ani tak zła, jak przekonują organizacje "prozwierzęce", ani tak dobra, jak chcieliby przewoźnicy. Podkreśla się, że stan zwierząt poprawił się i nadal ulega poprawie, potrzeba jednak przestrzegania regulaminu oraz corocznych dokładnych badań weterynaryjnych. - Warto dodać, że w świecie weterynarii mówi się, że konie w Palenicy są zadbane, ponieważ często poddawane są kontroli weterynaryjnej. Wszystko zależy od odpowiedniej opieki właścicieli. Niestety na 30 fiakrów zawsze znajdzie się jeden, który podczas upałów nie napoi zwierząt lub nie sprawdzi stanu kopyt. Konie są zwierzętami, które dość szybko się odwadniają i bardzo szybko pocą, więc szczególnie latem są narażone na przegrzanie. Dlatego tak ważne jest, by podczas wysokich temperatur nie pozwalać im przebywać na rozgrzanej płycie np. Rynku Głównego w Krakowie. Konie powinny być również zmieniane, nie powinny pracować więcej niż cztery do sześciu godzin i jak już wcześniej wspominałam nieprzeciążone - wyjaśnia. W 2013 roku dziennikarz Kamil Sikora na portalu Na Temat pisał, o tym, że konie, które ciągną przeładowane wozy słabną i padają z przemęczenia, bądź co grosza zostają oddane do rzeźni. Choć to pierwsze się zdarza na oczach turystów, o oddawaniu koni na rzeź niemal nikt nie wie. Tatrzański oddział TOZ przeanalizował w tamtym czasie, co stało się z końmi wożącymi turystów: "3 padły z wycieńczenia na trasie, aż 44 oddano do rzeźni po zaledwie kilku miesiącach pracy". Ich słabość miała wynikać z tego, że do kupuje się za młode konie. "Fiakrzy najczęściej kupują 3-4-letnie konie, a minimalny wiek to 5 lat - dopiero wtedy taki koń jest dojrzały" - wyjaśniała w rozmowie z Sikorą Beata Czerska, prezes Tatrzańskiego TOZ. "to tak, jakby zatrudniać dzieci w fabryce. Przez to po 2-3 sezonach udział młodych koni w danym roczniku spada z 22 proc. do około 3 proc. Reszta pada lub zostaje oddana do rzeźni. Ale nie ma się co dziwić, skoro fiakrzy każdego dnia zarabiają na nowego konia. Dzisiaj dla nich to nie członek rodziny, ale narzędzie" - mówiła. 22 sierpnia ubiegłego roku koń przewrócił się na drodze do Morskiego Oka. Na stronie TPN kilka dni później tłumaczono, że: "Koń jest zdrowy. Potknięcie i upadek były zdarzeniem losowym, niewynikającym z jego kondycji zdrowotnej". TPN poinformował również, że fiakrzy muszą przestrzegać regulaminu, w przeciwnym wypadku mogą zostać ukarani upomnieniem, karą finansową sięgającą nawet kilka tysięcy złotych, a nawet dożywotnią utratą licencji (w przypadku np. przeładowywania wozów). W przeszłości kilkukrotnie odebrano już taką licencję za przewożenie większej liczby osób, niż zezwalał na to regulamin. ZOBACZ RÓWNIEŻ: "Role się odwróciły". Wwieziono konia nad Morskie Oko Swoją drogą, ośmiokilometrową trasę do Morskiego Oka można pokonać pieszo w ciągu zaledwie dwóch godzin. Podróż konnym zaprzęgiem to wstyd, zwłaszcza że na trasie możemy spotkać takich turystów, jak jeżdżący na wózku inwalidzkim 5-letni Arek, który sam dotarł do celu. Osiołki na Santorini W zeszłym roku na Santorini wprowadzono ograniczenia masy przewożonej przez osiołki. Rozpoczęto również specjalną kampanię o nazwie “In Their Hooves”, która ma na celu uświadamianie przybywającym na wyspie turystom, że osły, które transportują ludzi i bagaże są bardzo często przemęczone, pracują w upale oraz cierpią z powodu urazów kręgosłupa i otwartych ran. - Osiołek uznawany jest za zwierzę, które jest obiektem największej przemocy wśród zwierząt. Waży zwykle od 200 do 250 kg (koń może ważyć nawet 800 kg). Jest dość słabym zwierzęciem pociągowym, może unieść 20 proc. masy, czyli jeśli waży 250 kg, będzie to tylko 50 kg - wyjaśnia Strokowska. Jak informowała PETA, osły na Santorini są zmuszone do przenoszenia ciężkich ludzi (również z nadwagą) i przedmiotów po pięciuset schodach kilka razy dziennie. Co więcej, odmawia się im wody i cienia. A jak wspomina nasza rozmówczyni, osły cierpią nie tylko na Santorini, ale i w północnej Afryce, na Półwyspie Arabskim czy w Indiach. Foto: Marco Bicci / Shutterstock Turyści na osiołkach, Santorini Kozy na drzewie Głośnym echem odbiła się sprawa przetrzymywania kóz na drzewie pod Marrakeszem. Śledztwo, które miał przeprowadzić znany brytyjski fotograf dzikiej przyrody Aaron Gekoski, dowodzi, że ta "turystyczna atrakcja" jest oszustwem, a zwierzęta cierpią. Podobno kozy są siłą wpychane na gałęzie, na których muszą balansować i całym dniami pozować do zdjęć. - Kozy świetnie sobie radzą we wchodzeniu na drzewa, ponieważ są udomowionymi kozicami. Istnieje gatunek kozicy himalajskiej - nahur górski, który świetnie porusza się po pionowej skalnej ścianie. Dodatkowo koza ze wszystkich zwierząt gospodarskich jest jedynym, które jest w stanie jeść na stojąco. Potrafi na wyprostowanych nogach żuć i połykać. Trzeba podkreślić, że wspinają się one po drzewach, ale w przypadku, gdy ktoś je zmusza, żeby na to drzewo wyszły, to mówimy o znęcaniu. Nie wiemy, jak to wygląda w Maroku, nie wiadomo, czy kiedy ten fotograf tam był, widział, jak miejscowi wypychają je na gałęzie. Jeśli tak, turyści nie powinni na to pozwalać - tłumaczy lekarka. Foto: Shutterstock Kozy na drzewie, Maroko Małpki na łańcuchach - Swoją drogą w Polsce jest jeszcze wiele wsi, w których właściciele trzymają psy na łańcuchach - nadmienia lekarka weterynarii. - Wracając do tematu małp, np. na Gibraltarze żyją makaki berberyjskie, które są typowym gatunkiem dla Północnej Afryki. To, w jaki sposób znalazły się w Europie, jest niejasne, ale na pewno było to przed kolonizacją Maurów. Być może to oni je tam przywieźli i udomowili. Mimo że nie żyją one tam na łańcuchach, to jest ich środowisko naturalne - opowiada i dodaje, że dzikie zwierzęta takie, jak małpy i węże były w brutalny sposób porywane od matek i udomawiane. W przypadku Gibraltaru nie jest to już praktykowane, ale takie sytuacje miały i mają miejsce na całym świecie. Foto: Shutterstock Marrakesz, Maroko POLECAMY: Trzeba uważać na "pamiątki" z wakacji, by nie wspierać kłusowników Zaklinacze węży Na całym świecie obowiązuje zakaz posiadania jadowitych węży, przede wszystkim dlatego, że ich ukąszenie może być śmiertelne. Na ulicach wielu afrykańskich miast możemy zobaczyć “zaklinaczy węży”, którzy zwykle siedzą na dywanach i grają na fujarkach. Wydaje się, że jadowite kobry tańczą w rytm melodii. Jak się okazuje, węże są głuche, ale bardzo dobrze czują wibracje i reagują na nie. - Węże nie słyszą melodii, tylko reagują na wibracje. W zasadzie każdy z nas może zostać zaklinaczem węży - śmieje się Strokowska i podkreśla, że nigdy nie powinniśmy dostać kobry, ani też sami brać jej na ręce, jej ukąszenie może być bowiem śmiertelne. Foto: Thomas Wyness / Shutterstock Zaklinacz węży, Marrakesz Jazda na wielbłądzie Na Saharze turyści często korzystają z przejażdżki na wielbłądzie. Nie zważając na wysokie temperatury Berberzy, prowadzą karawany ospałych zwierząt z turystami siedzącymi na garbach. Co ciekawe, podczas takiej wędrówki wielbłądy zwykle nie zatrzymują się na przerwę i nie piją wody. Dlaczego? - Wielbłądy są przystosowane do prowadzenia takiego trybu życia. W związku z tym, że gromadzą bardzo dużą ilość wody w tkance tłuszczowej umiejscowionej w garbie, mogą nie pić spokojnie przez dwa tygodnie. Co więcej, istnieją opracowania, że nawet do dziesięciu miesięcy. Kiedy się jednak dorwą do wody, są w stanie wypić nawet ¼ swojej masy! Niesamowite - mówi lekarka i dodaje, że to bardzo silne zwierzęta, mogą przenieść nawet do 500 kg. Foto: Emanuele Nocerino / Shutterstock Karawana wielbłądów na pustyni Wielbłądy poruszają się zwykle w karawanach ciągniętych przez Berberów, ponieważ są, jak mówi lekarka weterynarii dość krnąbrnymi i upartymi zwierzętami. - Jeśli nie mają celu, to nie widzą powodu, żeby miały poruszać się same. Niektóre wielbłądy mają założone w nosie specjalne kółko, które pozwala lepiej je "kontrolować". Niestety często rana po przekłuciu ropieje - wyjaśnia. Podsumowując, w przejażdżkach na wielbłądach nie ma nic złego, warto sprawdzić, czy zwierzę nie ma ran. Ciekawym jest fakt, że w niektórych krajach wielbłądy mają bardzo duże znaczenie kulturowe. Np. w Dubaju odbywają się wyścigi, w których te zwierzęta rozpędzają się do 70 km/h. W ZEA i Arabii Saudyjskiej organizuje się również... wielbłądzie pokazy piękności. CZYTAJ WIĘCEJ: Walka z botoksem na konkursie piękności wielbłądów w Arabii Saudyjskiej Zdjęcie z lamą w Peru Zdjęcie z ubraną w lokalne, kolorowe szaty lamą to jedna z najpopularniejszych pamiątek z Peru. Z takiej atrakcji można zwykle skorzystać w samym mieście. Wydaje się, że ich naturalnym środowiskiem nie jest miasto, a górskie pastwiska. - Wiele osób może być zaskoczonych faktem, że lama to kuzynka wielbłąda, która występuje w Ameryce Południowej. Rodzina wielbłądowatych obejmuje współcześnie kolejne gatunki: wielbłądy, guanako, lamy (udomowione guanako), wikunie oraz alpaki (udomowione wikunie). W przeciwieństwie do wikuni lama i alpaka są zwierzętami udomowionymi, dlatego ubieranie ich w kolorowe stroje nie sprawia bólu. Pytanie, jak długo pozują do tych zdjęć i czy są pod dobrą opieką - podkreśla Strokowska. Foto: Shutterstock Lama, Peru Jazda na słoniu Niezwykle popularną atrakcją w Azji są przejażdżki na słoniach. Organizowane są w Indiach, Tajlandii i na Sri Lance. Wielu turystów nie zdaje sobie sprawy, jaki ból wyrządzany jest tym wielkim ssakom. Jak wyjaśnia, słoniami bardzo często zajmują się ludzie, którzy nie mają pojęcia, w jaki sposób powinni się nimi opiekować. Co gorsza, nie dbają o higienę i nie są świadomi dróg, w jakich roznoszone są choroby zakaźne. - Wszelkiej jeździe na słoniach trzeba powiedzieć zdecydowane nie - podkreśla. Foto: Shutterstock Turyści na słoniu CZYTAJ WIĘCEJ: Słoń, czyli największe współcześnie żyjące zwierzę lądowe Selfie z tygrysem Kolejną smutną historią są wydarzenia w tajlandzkiej Świątyni Tygrysów. Położony w zachodniej części prowincji Kanchanaburi klasztor Wat Pa Luangta Bua Yannasampanno w ciągu kilku lat stał się popularną atrakcją. Turyści oprócz robienia sobie zdjęć z tygrysami mogli także je karmić, myć oraz wyprowadzać na smyczy. W 2016 roku okazało się, że dzikie zwierzęta były nieodpowiednio karmione, trzymane w zbyt ciasnych klatkach, a nawet zabijane i sprzedawane do Wietnamu i Chin, gdzie mięso tygrysie cieszy się ogromną popularnością. Lekarka tłumaczy, że nie tylko turyści nabierają się na tego typu atrakcje. - Wielu weterynarzy czy wolontariuszy zajmujących się opieką nad zwierzętami, skorzystało z takich możliwości, a nawet zrobiło sobie z nimi zdjęcie... Trzeba sprawdzać podejrzane miejsca i być świadomym takich zjawisk. Warto wczytać się w plan organizowanych wycieczek i rezygnować z tego typu "atrakcji" - mówi. Foto: Prasit Wiwatchaiwong / Shutterstock Pattaya City, Tajlandia Dlaczego ludzie porywają zwierzęta i je udomawiają? - Ludzie robią to zwykle dla pieniędzy. Pozbawiając zwierzę swoich praw, sprawiają, że staje się przedmiotem, narzędziem łatwego zarobku. Nie różni się to wiele od tego, że zabijamy zwierzęta dla mięsa. Wyobraźmy sobie chłopaka bez wykształcenia i większych perspektyw. Wystarczy, że "udomowi" sobie małpę i może w łatwy sposób na niej zarobić. Tymczasem dla turystów to atrakcja - przyjeżdżają i podziwiają egzotyczne zwierzęta, robią sobie z nimi zdjęcia i je obejmują. Takich przypadków na świecie nie brakuje. Nie można zapominać o delfinach w prywatnych aquaparkach czy flamingach na Arubie, którym podcina się skrzydła, żeby nie mogły odlecieć - zaznacza lekarka weterynarii. Jak reagować, czyli odpowiedzialność turysty - Zwykły turysta powinien przede wszystkim pohamować swoją żądzę kolekcjonowania wrażeń. Ponadto możemy wspierać finansowo miejscowe organizacje zajmujące się ochroną zwierząt i brać udział we wszystkich akcjach uświadamiających. Jeśli widzimy coś podejrzanego, powinniśmy to zgłaszać. Swoją drogą, mam nadzieję, że ludzie tacy, jak Olga Tokarczuk, która w swoich wypowiedziach kieruje dużo uwagi prawom zwierząt, sprawią, że nie zapomnimy o tych naszych braciach mniejszych – podsumowuje Natalia Strokowska. *** Foto: arch. rozmówczyni Lekarka weterynarii Natalia Strokowska Natalia Strokowska - Lekarka weterynarii. Specjalista chorób zwierząt nieudomowionych. Doktorantka na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie. Właścicielka firmy edukacyjnej Vetnolimits. Prowadzi bloga edukacyjnego oraz konta na Instagramie Vetnolimits oraz Zwierzsie, gdzie dzieli się swoją pracą i sprawdzonymi informacjami na temat zwierząt. Tajlandia (z dziećmi) na własną rękę – plan podróży Styczeń 9, 2019 Dalej , Tajlandia Wybieracie się do Tajlandii i potrzebujecie gotowego planu podróży? Nie wiecie jak połączyć ciekawe atrakcje bez tłumu turystów w całość, z uwzględnieniem czasu niezbędnego na przemieszczanie się ... CZYTAJ DALEJ Słonie czyli o ciemnej stronie tajskiej turystyki Wrzesień 6, 2017 Dalej , Tajlandia Dużo ostatnio pisze się o słoniach w Tajlandii. I słusznie, to bardzo ważny temat, który świadomy turysta powinien choć w minimalnym zakresie zgłębić. Tajlandia pełna jest miejsc, gdzie słonie ... CZYTAJ DALEJ iStockNosorożec Jeździ Na Słoniu Koncepcja Przyjaźni I Współpracowników - zdjęcia stockowe i więcej obrazów AbstrakcjaPobierz to zdjęcie Nosorożec Jeździ Na Słoniu Koncepcja Przyjaźni I Współpracowników teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Abstrakcja, które można łatwo i szybko #:gm1408083408$9,99iStockIn stockNosorożec jeździ na słoniu. Koncepcja przyjaźni i współpracowników – Zdjęcia stockoweNosorożec jeździ na słoniu. Koncepcja przyjaźni i współpracowników - Zbiór zdjęć royalty-free (Abstrakcja)OpisRhino rides an elephant. Friendship and co workers concept. This is a 3d render illustrationObrazy wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:3300 x 2062 piks. (27,94 x 17,46 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1408083408Data umieszczenia:13 lipca 2022Słowa kluczoweAbstrakcja Obrazy,Aspiracje Obrazy,Biologia - Nauka Obrazy,Budowanie zespołu Obrazy,Dzikie zwierzęta Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Ilustracja Obrazy,Innowacja Obrazy,Kooperacja Obrazy,Korporacja Obrazy,Motywacja Obrazy,Natchnienie Obrazy,Natura Obrazy,Niepewność Obrazy,Nosorożec Obrazy,Obowiązek Obrazy,Obraz stworzony cyfrowo Obrazy,Obraz w kolorze Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć.

jazda na słoniu w polsce