Tak stosowałem Clarkową u pacjentów. Pomaga. Jednak kamienie nie robią się ot tak z powietrza. Przemyśl swoje życie i znajdź przyczynę powstawania. W razie pytań kontakt priv przez nick, bo nie wracam do postów. Pozdrawia Terapeuta Jak się leczy kamienie migdałkowe metodami inwazyjnymi Tonsillektomia. Najbardziej skuteczną metodą jest usunięcie migdałków. Jest to dosyć powszechnie wykonywany zabieg zwłaszcza u dzieci, u których często migdałki jest przyczyną częstych infekcji, powodują trudności w oddychaniu, lub blokują funkcjonowanie innych narządów. Kamienie migdałkowe, zwane także kamieniami migdałowymi, to małe złogi minerałów i organicznych substancji, które mogą gromadzić się w gruczołach migdałkowych w gardle. Chociaż te złogi nie są zazwyczaj groźne dla zdrowia, mogą powodować nieprzyjemne objawy, takie jak ból gardła, zapach z ust czy trudności w połykaniu. Kup teraz na Allegro.pl za 89 zł - ORAVIX SET Sposób na kamienie migdałkowe w domu (12218973828). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! W skrócie. Pierścień Waldeyera składa się z migdałków i innych skupisk tkanki limfatycznej ulokowanych na granicy układu oddechowego i pokarmowego. Zadaniem struktur należących do pierścienia Waldeyera jest ochrona organizmu przed zarazkami wnikającym przez nos i usta. W tym celu pobudzana jest produkcja przeciwciał. Przy pomocy szpatułki lub patyczków higienicznych „wyciskają” odpychającą treść z krypt migdałków. Towarzyszy temu zazwyczaj silny odruch wymiotny, a niekiedy nawet krwawienie, będące efektem podrażnienia migdałków. Jest to jednak dosyć czasochłonne zajęcie, a „kamienie migdałkowe” bardzo szybko się odbudowują. . Kamienie migdałkowe to niewielkie grudki zbierające się w zagłębieniach migdałków. Ich cechą charakterystyczną jest nieprzyjemny zapach. Jak leczyć kamienie migdałkowe? Jak wyglądają kamienie migdałkowe i dlaczego powstają? Kamienie, nazywane również czopami retencyjnymi lub detrytem, mają postać białych, żółtawych lub zielonkawych grudek zbierających się w zagłębieniach migdałków podniebiennych. W większości przypadków są konsekwencją infekcji wirusowych i bakteryjnych gardła takich, jak zapalenie migdałków czy angina. Kamienie migdałkowe średnio ważą od 0,54 do nawet 42 gramów. Z większymi okazami mamy do czynienia wówczas, gdy umiejscawiają się w trudnych do dostrzeżenia miejscach. Objawy kamieni migdałkowych Kamieniom migdałkowym towarzyszyć może: ból gardła, drapanie w gardle podczas przełykania, uczucie ciała obcego w przełyku, przewlekły kaszel, ból uszu, nieprzyjemny zapach z ust, który nie mija po umyciu zębów. Leczenie kamieni migdałkowych Laserowe usuwanie kamieni migdałkowych – metodę tę stosuje się przy dużych kamieniach. Jest skuteczna, lecz wymaga kilkukrotnego powtórzenia. Polega ona na zamknięciu lub spłyceniu krypt w migdałkach przy pomocy lasera lub prądu o zmiennej częstotliwości. Antybiotykoterapia – metoda stosowana wówczas, gdy na migdałkach pojawiają się ropne zacieki. Tansilektomia – metoda radykalna i ostateczna. Warto zdawać sobie sprawę z faktu, że po usunięciu migdałków może stać się bardziej podatni na zapalenia dolnych dróg oddechowych. Kamienie migdałkowe to nie tylko nieprzyjemny oddech z jamy ustnej – w zaawansowanym stadium mogą one wywoływać dyskomfort, a nawet ból podczas przełykania. Zwapniałe złogi pokarmu osiadają na tylnej ścianie gardła. Mogą zostać wykryte podczas badania laryngologicznego lub stomatologicznego. Leczenie nie zawsze przynosi trwałe rezultaty. Właśnie dlatego w wielu przypadkach konieczne jest przeprowadzenie zabiegu usunięcia migdałów, czyli tonsillektomii. Nie każdy wie, że opisywany problem występuje nie tylko u dorosłych, ale również dzieci. Kamienie migdałkowe Czym są kamienie migdałkowe? Na początku warto wyjaśnić, czym są kamienie migdałkowe. Są one zlokalizowane w kryptach migdałków, co działa drażniąco na gardło. Bakterie znajdujące się w jamie ustnej powodują odkładania się zlepek spożywanych pokarmów, czyli złogów. Należy wspomnieć, że czasami objawy nie są charakterystyczne lub może nie być ich wcale. U wielu dzieci pojawiają się jednak męczące dolegliwości, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Cieniujące kamienie migdałkowe mogą zostać wykryte nawet podczas RTG szczęki, które zlecane jest przez stomatologa. Fosforan wapnia sprawia, że budowa kamieni migdałkowych jest złożona. Warto wiedzieć, że przyczepiają się do niego złuszczone komórki nabłonka pochodzącego z jamy ustnej. Nie można również zapomnieć o komórkach wzmagających stan zapalnych (zniszczonych leukocytach). Kamienie na migdałkach – najczęstsze przyczyny Kamienie migdałkowe równie często występują u dorosłych, jak i dzieci. Nie można jednoznacznie powiedzieć, co je wywołuje, gdyż każdy przypadek jest zupełnie inny. Podstawową przyczyną wystąpienia omawianej dolegliwości jest niewłaściwa dieta lub niewystarczająca higiena jamy ustnej. Trzeba wiedzieć, że kamienie migdałkowe zwiększają prawdopodobieństwo zapalenia migdałów. Cechą charakterystyczną omawianej dolegliwości jest nieprzyjemny zapach z jamy ustnej, który nie ustaje pomimo częstego mycia zębów. Odpowiadają za niego bakterie beztlenowe, takie jak Eubacterium, Fousobacterium, Megasphaera, Prevotella i inne. Kamienie migdałkowe wykazują tendencję do odnawiania. Nierzadko są diagnozowane przez przypadek podczas badania rentgenowskiego zleconego przez stomatologa. Kamienie migdałkowe – objawy Jak już wspomniano, może zdarzyć się tak, że kamienie migdałkowe nie dają wyraźnych objawów. Dotyczy to przede wszystkich niewielkich złogów. Należy jednak wiedzieć, że po czasie mogą one ulec powiększeniu, co zwykle wiąże się z wystąpieniem różnego typu dolegliwości. W przypadku małych pacjentów wizyta lekarska ma miejsce dopiero po odnotowaniu nieprawidłowości. Do najczęstszych objawów kamieni na migdałkach można zaliczyć nieprzyjemny zapach z jamy ustnej,dyskomfort i ból podczas przełykania,dolegliwości bólowe ze strony prawego i lewego migdała (rzadziej jednego),żółtawe grudki na migdałach,obrzęk oraz zaczerwienienie migdałów,odrywanie złogów podczas kaszlu. Kamienie migdałkowe mogą oderwać się podczas kaszlu lub odchrząkiwania. Ich zapach jest nieprzyjemny i łatwy w rozpoznaniu. Trudno pomylić go z flegmą. Czy kamienie migdałkowe trzeba leczyć? Wiele osób zadaje sobie powyższe pytanie. Kamienie migdałkowe nie stanowią dużego zagrożenia dla zdrowia, jednak nie można tego samego powiedzieć o powikłaniach. Długotrwałe lub nawracające zapalenie krypt migdałowych wymaga leczenia zabiegowego. Może okazać się, że inne metody nie przynoszą oczekiwanej skuteczności. Do powikłań kamieni migdałkowych zalicza się zaburzenia połykania, ropnie, zapalenie gardła lub ucha środkowego. Nie można również nie wspomnieć o ryzyku zapalenia wsierdzia, które rozwija się na skutek działania bakterii. Leczenie i usuwanie kamieni migdałkowych W przypadku bardzo drobnych złogów należy zadbać o zbilansowaną dietę oraz prawidłową higienę jamy ustnej. W zdecydowanej większości odrywają się one samoistnie, jednak nie można wykluczyć nawrotu dolegliwości. Zabieg usunięcia (kryptoliza) może zostać przeprowadzony dopiero wtedy, gdy kamienie staną się dostatecznie duże. Jest on przeprowadzany przy użyciu lasera – bezinwazyjna technika pozwala uniknąć ryzyka silnego krwawienia. Możliwe jest usunięcie brzegów tkanek przy kamieniach, dzięki czemu ich wydobycie staje się niekłopotliwe. W niektórych przypadkach zalecany jest zabieg usunięcia migdałków. Nie jest on często przeprowadzany u małych pacjentów. Kwalifikują się do niego osoby, u których odnotowano częsty nawrót dolegliwości. Tonsillektomia nie może jednak zostać przeprowadzona w przypadku krótkiego podniebienia, rozszczepu podniebienia, zaburzenia krzepnięcia, menstruacji, silnego zakażenia, wysokiej gorączki, stosowania salicylanów. Jeśli u pacjenta zdiagnozowano ropnie na migdałach, to konieczne jest wdrożenie antybiotykoterapii. Lekarz laryngolog może zalecić również przyjmowanie leków działających przeciwzapalnie, przeciwbólowo czy też przeciwbakteryjnie. Mają one za zadanie łagodzić uporczywe dolegliwości, które zakłócają normalne funkcjonowanie. Bardzo często są to łagodne środki ziołowe (dopasowane do wieku dziecka). Leave a reply Przejdź do zawartości WskazaniaDziałaniePoradyDla lekarzyKup# Detryt, „kamienie migdałkowe” – czy można się ich pozbyć?Detryt, znany potocznie pod nazwą „kamieni migdałkowych” to bardzo krępujący problem, który może znaczenie utrudniać kontakty międzyludzkie. Jak go rozpoznać? Czy da się skutecznie pozbyć „kamieni migdałkowych”? Kiedy migdałki mają widoczne wgłębienia, tak zwane krypty, zaczynają się w nich pojawiać grudki w kolorze biało-żółto-szarym, będące głównie zlepkiem resztek pokarmowych. Początkowo nie muszą być wyraźnie odczuwalne. Dopiero po jakimś czasie zaczyna pojawiać się uczucie „ciała obcego”, które zalega w okolicach gardła. Towarzyszy mu bardzo nieprzyjemny zapach z ust. I właśnie ten symptom wywołuje nie tylko dyskomfort psychiczny, lecz także pierwsze reakcje wśród pacjentów ­­- poszukiwanie informacji o tym niezwykle krępującym problemie. Jak pozbyć się detrytu? Większość ludzi bardzo szybko zaczyna samodzielnie usuwać zalegające czopy. Przy pomocy szpatułki lub patyczków higienicznych „wyciskają” odpychającą treść z krypt migdałków. Towarzyszy temu zazwyczaj silny odruch wymiotny, a niekiedy nawet krwawienie, będące efektem podrażnienia migdałków. Jest to jednak dosyć czasochłonne zajęcie, a „kamienie migdałkowe” bardzo szybko się odbudowują. Często polecaną metodą jest kryptoliza, czyli zabieg polegający na zamknięciu krypt migdałków. Jednak nie zawsze jego efekty są zadowalające. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie specjalistycznych preparatów do płukania jamy ustnej i gardła. Jednym z nich jest na przykład Glimbax – roztwór, zawierający w swoim składzie dikflofenak, Jest to substancja działająca przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Dzięki energicznym ruchom, towarzyszącym czynności płukania gardła, łatwiej jest dbać o stan krypt migdałków. Najskuteczniejszą metodą, jednakże inwazyjną, jest usunięcie migdałków. Tak trudną decyzję należy jednak szczegółowo omówić z lekarzem. Pod tym względem systematyczne płukanie jamy ustnej wydaje się prostszym i zdecydowanie łagodniejszym rozwiązaniem. Nawet jeśli nie eliminuje problemu z detrytem na stałe, to jest jednak łatwe do samodzielnego wykonywania, bezbolesne i wolne od takich komplikacji, jakie może nieść chirurgiczne usunięcie migdałków. Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu. Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu. Jakie objawy wywołują kamienie migdałkowe? Kamienie migdałkowe (detryt, derbis) to zielone lub żółte czopy retencyjne o zwartej, ale miękkiej konsystencji. Są różnej wielkości. Czasami bywają niewielkie i przypominają ziarenko ryżu. Wówczas mogą nie wywoływać żadnych objawów. Ale zdarzają się też kamienie o okazałych rozmiarach, dwu-, trzycentymetrowe, które tworząc się w zachyłkach (kryptach) migdałków gardłowego lub podniebiennych, wywołują dyskomfort związany z uczuciem zalegania czegoś w przełyku. Duże kamienie migdałkowe są zwykle przyczyną pojawienia się stanu zapalnego, przez co wywołują obrzęk, bolesność i tkliwość migdałków, a w efekcie trudność w przełykaniu, chociażby śliny. Poważnym problemem, jaki wywołuje detryt, jest fetor ex ore – nieprzyjemny zapach z ust. Ponieważ źródłem fetoru są same czopy, nie udaje się go pokonać ani częstym myciem zębów, ani miętowymi tabletkami na halitozę. Jedynym sposobem na pokonanie krępującej dolegliwości jest pozbycie się kamieni migdałkowych, jednak nie jest to wcale takie proste. Kamienie migdałkowe mogą wywoływać: ból gardła utrudniający przełykanie; ból promieniujący w stronę ucha; tkliwość i powiększenie migdałków; wrażenie zalegania ciała obcego w przełyku; nieprzyjemny zapach z ust. Jakie są przyczyny powstawania kamieni migdałkowych? Mówiąc o przyczynach powstawania detrytu, zwykle wymienia się wpływ bakterii oraz niewystarczającą higienę jamy ustnej. Chociaż faktycznie te dwa czynniki predysponują do wytworzenia się kamieni migdałkowych, nie tylko one są odpowiedzialne za pojawienie się tej przypadłości. Obecnie tak naprawdę wciąż nie wiadomo, co dokładnie składa się na patogenezę tego zjawiska. Z pewnością duży wpływ mają bakterie beztlenowe, które na stałe kolonizują mikroflorę jamy ustnej. Naukowcy podejrzewają, że, gdy w przestrzeni międzyzębowej oraz dalszych częściach gardła zaczynają odkładać się resztki pokarmów, w procesie gnicia stają się pożywką dla skolonizowanych drobnoustrojów – bakterii i grzybów oportunistycznych – czyli saprofitów. Obumarłe saprofity, ale także limfocyty, leukocyty, komórki naskórka oraz resztki martwej materii organicznej, które gromadzą się w kryptach migdałków w określonych warunkach ulegają zwapnieniu. Zresztą przyczyniają się do tego same mikroorganizmy saprofityczne, które odkładając sole wapnia, wywołują działanie mineralizujące, przez co ,,utwardzają” kamienie migdałkowe. Uznaje się, że ryzyko pojawienia się kamieni migdałkowych ma związek z budową gardła oraz niektórymi chorobami górnych dróg oddechowych – nawracającą anginą, zapaleniem migdałków. Przy tych schorzeniach zmianie ulega powierzchnia migdałków, które stają się pofałdowane, pełne wgłębień i zakamarków, w jakich łatwo mogą gromadzić się resztki pożywienia, obumarły naskórek oraz bakterie beztlenowe, z których, jak już wyżej opisano, tworzą się kamienie migdałkowe. Zapalenie migdałków to częsta przyczyna powstawania kamieni migdałkowych, jednak nie jedyna. Poza tym występują także inne czynniki predysponujące do pojawienia się detrytu. To choroby jamy ustnej i zębów, przerost migdałków, ale także palenie papierosów i źle skomponowana, bogata w cukry codzienna dieta. Główne przyczyny powstawania kamieni migdałkowych: wzmożona aktywność saprofitów stale kolonizujących nabłonek jamy ustnej, odkładnie się resztek pokarmów, gromadzenie się obumarłych komórek, zmiana powierzchni migdałków. Jak usunąć kamienie migdałkowe? Główny problem z detrytem wywołuje jego nawrotowy charakter. Małe czopy retencyjne łatwo wypadają samoistnie, podczas kaszlu lub w trakcie płukania jamy ustnej. Większe można z niewielkim wysiłkiem usunąć zwykłą szpatułką czy łyżeczką. O ile jednak stosunkowo proste jest pozbycie się kamieni migdałkowych, o tyle kłopot sprawia zapobieganie ich stałemu odtwarzaniu. Na ogół wzmożona higiena nie wystarcza i trzeba sięgać po pomoc laryngologa i specjalistyczne rozwiązania. Jednym z nich jest kryptoliza migdałków. To zabieg, podczas którego z pomocą światła laserowego lub fal radiowych (rzadziej ciekłego azotu), wywołuje się spłycenie i zamknięcie krypt migdałkowych. Ponieważ kryptoliza sprawia, że migdałki stają się mniejsze, faktycznie resztki trudniej mogą się w niej zalęgnąć. Chociaż pod tym względem terapia jest bardzo efektywna, nie chroni przed chorobami, w wyniku których kamienie migdałkowe ponownie się wytwarzają. Innym, znacznie bardziej skutecznym zabiegiem jest tonsillektomia, czyli chirurgiczne wycięcie migdałków. Usunięcie migdałków oznacza usunięcie gniazd, w których tworzą się detryty. Problem zostaje całkowicie rozwiązany, aczkolwiek trzeba mieć świadomość, jak dużym kosztem się to odbywa. Migdały pełnią bardzo ważną funkcję obronną, są elementem układu immunologicznego i w dużej mierze wpływają na stan odporności. Tonsillektomia to ryzyko zaburzeń układu odpornościowego i większe prawdopodobieństwo częstych infekcji dróg oddechowych. Dlatego wykonuje się ją w ściśle określonych przypadkach, przy dużych, licznie nawracających kamieniach migdałkowych, wywołujących stany zapalne i ropne nacieki. Jak zapobiegać nawrotom kamieni migdałkowych? W zapobieganiu nawrotom detrytu bardzo ważne miejsce zajmuje codzienna higiena jamy ustnej. Osoby, u których występuje tendencja do odnawiania się kamieni migdałkowych, powinny zadbać o pielęgnację na zaawansowanym poziomie. Mycie zębów po każdym posiłku, używanie irygatora, płukanie gardła roztworami o działaniu antyseptycznym i przeciwzapalnym (np. Zawierających benzydaminę), usuwanie szpatułką nowopowstałych czopów to absolutna podstawa. Poza tym można wspierać się także ,,domowymi sposobami”, a więc przede wszystkim: wprowadzić zmiany w diecie, ograniczając spożycie cukrów prostych, regularnie pić napar z szałwii, która ma właściwości odkażające i bakteriobójcze, a przy tym działa ściągająco i zmniejsza obrzęk, raz na pół roku wykonywać higienizację stomatologiczną, czyli skaling, piaskowanie i fluoryzację, wzmacniać odporność, sięgając po wartościową żywność, suplementując witaminę C, B i cynk, przeciwdziałać rozwojowi chorobotwórczych drobnoustrojów, jeśli pojawia się ból gardła lub inne oznaki anginy czy zapalenia migdałków, trzeba od razu zgłosić się do lekarza i podjąć odpowiednie leczenie, nie dopuszczając tym samym do rozszerzenia się zakażenia. Kamienie migdałkowe – przyczyny i leczenie Kamienie migdałkowe to niewielkie grudki gromadzące się w kryptach migdałkowych. Tworzą się w nieregularnej strukturze migdała. Mają postać białych złogów, którym jednocześnie towarzyszy przewlekły nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. W jaki sposób można się ich pozbyć? Podpowiadamy. Układ immunologiczny człowieka stanowi solidne oręże do walki z różnorakimi drobnoustrojami. Jedną z jego składowych są migdałki – skupiska tkanki limfatycznej w obrębie gardła, w postaci migdałków podniebiennych czy tzw. „trzeciego migdałka” (gardłowego). Odgrywa on ogromną rolę ochronną (zwłaszcza w dzieciństwie) przed patogenami usiłującymi wniknąć do układu oddechowego bądź pokarmowego. Migdałki podniebienne zlokalizowane są na granicy jamy ustnej i gardła, po obydwu stronach języka. Kształtem i strukturą nieco przypominają różyczki kalafiora. W warunkach prawidłowych pokryte są różową błoną śluzową, a każdy z nich posiada zazwyczaj kilka-kilkanaście małych zagłębień (krypt). Dzięki ich istnieniu powierzchnia migdałka jest o wiele większa, a komórki odpornościowe, zlokalizowane na błonie śluzowej, są w stanie o wiele efektywniej wykrywać i unicestwiać patogeny. Kamienie migdałkowe (tonsil stones) – czym są i jak powstają? Kamień migdałkowy, nazywany również czopem migdałkowym czy detrytem, to zazwyczaj niewielka, kilku-kilkunastomilimetrowa grudka, o białym, żółtawym bądź zielonkawym kolorze. Jej konsystencja może być różna – od zwartej, acz łatwo rozcieralnej w palcach, do miękkiej, kaszowatej, przywodzącej na myśl ziarenka kaszy jaglanej. W wyniku często powtarzających się infekcji w obrębie gardła (np. anginy), przewlekłego zapalenia czy urazu, architektura migdałków ulega zaburzeniu – krypty poszerzają się, mogą tworzyć się w nich uchyłki czy blizny. Zmiany te przyczyniają się do utrudnienia naturalnej migracji śluzu, zmywającego z powierzchni migdałka martwe komórki nabłonka, odpornościowe, resztki pokarmowe, drobnoustroje. Tak powstaje właśnie czop, czyli debris – martwa materia organiczna, uwięziona w zatkanej krypcie oraz liczne bakterie, dla których jest ona doskonałą pożywką. Wśród objawów wskazujących na obecność czopu migdałkowego wymienia się: uczucie narastającej przeszkody, „guli” w gardle, niesmak w ustach (niezależny od pory dnia), posmak metaliczny, przy większym złogu, któremu częściej może towarzyszyć infekcja - zniekształcenie obrysu migdałka, jego powiększenie, zaczerwienienie, ból (nieraz promieniujący do ucha), napady kaszlu, trudności z przełykaniem. Najczęściej jednak kamień migdałkowy nie daje żadnych wyraźnych objawów lub jego jedyną manifestacją jest nieprzyjemny oddech. Kamienie migdałkowe a halitoza Charakterystyczną cechą części wspomnianych bakterii tzw. beztlenowców, a jednocześnie bolączką posiadacza kamienia migdałkowego jest to, iż bakterie rozkładając martwą materię, produkują charakterystyczny, nieprzyjemny zapach zgnilizny (za który odpowiadają związki siarki, siarkowodór). Cuchnący oddech, w terminologii medycznej zwany halitozą, często nie daje się łatwo zwalczyć gumą do żucia czy standardową higieną jamy ustnej. Co gorsza – raz ujawniony kamień migdałkowy, nawet poprawnie i dokładnie usunięty, ma tendencję do nawracania i odbudowywania się ponownie w ciągu od kilku dni do około miesiąca. Dzieje się tak, ponieważ przyczyna, jaką jest nieprawidłowa przestrzeń w obrębie migdałka, gdzie gromadzi się zastoina, nie została usunięta. Polecane dla Ciebie saszetki, afta, ból, grzybica, pleśniawki, trawienie, trądzik, stan zapalny, infekcja zł płyn, nieświeży oddech zł olejek, odchudzanie, odporność, trawienie zł olejek zł Diagnostyka kamieni migdałkowych Najczęściej o czopie migdałkowym jego posiadacz dowiaduje się przypadkowo – energicznie odkasłując go, odchrząkując bądź zauważając jego obecność podczas czyszczenia jamy ustnej. Rzadko duże, długo zalegające i przez to uwapnione kamienie, mogą uwidocznić się na zdjęciu rentgenowskim czy w tomografii komputerowej (sole wapnia pochłaniają promieniowanie, tworząc w rzucie migdałków cień). Czy kamienie migdałkowe są groźne? Na szczęście przypadłość ta zwykle nie jest groźna dla zdrowia i w większości przypadków, o ile nie powoduje przykrych dolegliwości, nie wymaga konsultacji z lekarzem. Sporadycznie zdarza się, iż pokaźnych rozmiarów kamienie, przyczyniać mogą się do przewlekłego zapalenia migdałków, a następnie dalszych powikłań. W takiej sytuacji należy skonsultować się z laryngologiem. Z czym można pomylić kamień migdałkowy? Podobnie może objawiać się np. angina ropna, powodowana przez paciorkowce. Chorują na nią z reguły dzieci i młodzież do 14. roku życia oraz osoby dojrzałe, po 45. roku życia. Wśród kryteriów rozpoznawania kamieni migdałkowych znajdziemy: gorączkę, brak kaszlu, powiększone szyjne węzły chłonne, białawą, gęstą treść na migdałkach i ich obrzęk. Dyskomfort i ból w obrębie migdałka może towarzyszyć także infekcji powodowanej przez gronkowiec złocisty i formowaniu się ropnia okołomigdałkowego. Problem ten dotyka zwłaszcza nastolatków i młodych dorosłych. Ból przeważnie jest silny, jednostronny, stopniowo narastający. Chory uskarża się na wysoką gorączkę z dreszczami, ból głowy i/lub ucha, problemy z otwarciem ust (szczękościsk) czy przełykaniem śliny. Wyraźny obrzęk obejmuje nie tylko zropiały, zaczerwieniony migdałek, ale także może objąć część twarzy lub szyi. Chory nierzadko ma zmieniony, „kluskowaty” głos. W razie jakichkolwiek wątpliwości lub występowania niepokojących objawów (gorączka, silny ból), bezzwłocznie należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu. Leczenie kamieni migdałkowych Zasadniczo drobne i bezobjawowe kamienie migdałkowe nie wymagają leczenia. Silną motywacją do pozbycia się ich bywa jednak nieprzyjemny zapach, możliwość powiększania się wraz z upływem czasu i wywołania powikłań. Samodzielne usuwanie dobrze widocznych czopów jest proste – można posłużyć się do tego patyczkiem higienicznym, drewnianą szpatułką, pipetą lub specjalnym zestawem. Zestaw na kamienie migdałkowe na ogół zawiera zakrzywioną strzykawkę, za pomocą której pod ciśnieniem wody łatwo wypłukać mniejsze złogi, a także narzędzie zakończone gumową pętlą. Kiedy pętla znajdzie się nad zatkaną kryptą, wystarczy lekko docisnąć by dobrze ją opróżnić. Wiemy, jak usunąć kamienie migdałkowe, wiemy, czym można je usunąć. Wiemy także, iż jest to problem nawracający. Jak z nim walczyć długoterminowo? Przede wszystkim należy zadbać o staranne czyszczenie zębów rano i wieczorem (a najlepiej po każdym posiłku) poprzez ich szczotkowanie i nitkowanie przestrzeni międzyzębowych. Obszar, który w wielu przypadkach jest pomijany, to język. Jest to błąd – przy problemach z nieświeżym oddechem trzeba zwrócić na niego szczególną uwagę. Pomocny w zachowaniu właściwej higieny może być także irygator na kamienie migdałkowe. Jest to urządzenie, które poprzez strumień wody wypłukuje zalegającą treść krypt, a także innych trudno dostępnych miejsc w jamie ustnej. Kolejnym krokiem jest zmiana stylu życia. Duże znaczenie ma ograniczenie: picia alkoholu, palenia papierosów, spożywania cukrów prostych. Alkohol i substancje zawarte w dymie nikotynowym podrażniają błony śluzowe, a także powodują ich suchość. Finalnie doprowadza to do powstania gęstej i lepkiej śliny, która o wiele gorzej oczyszcza jamę ustną i gardło. Cukry proste (zwłaszcza w produktach oblepiających zęby, które dłużej pozostają w ustach, np. landrynki), sprzyjają natomiast gromadzeniu płytki nazębnej, próchnicy, chorobom dziąseł i przyzębia – odżywiają bakterie, których chcemy się pozbyć. Z tych samych względów należy ograniczyć popijanie słodkich napojów pomiędzy posiłkami. Domowe sposoby na kamienie migdałkowe stosowane systematycznie mogą także przyczynić się do tego, iż białe grudki przestaną nawracać. Zastosowanie mają tu przede wszystkim łatwe w samodzielnym przyrządzeniu płukanki do gardła, z solą kuchenną, szałwią czy wodą utlenioną. Jeśli chcemy natomiast posłużyć się gotowym roztworem, w ofercie aptek znajdziemy duży wybór płynów do płukania jamy ustnej. Warto zwrócić uwagę, aby produkt nie zawierał w składzie alkoholu, mogącego działać drażniąco, zwłaszcza przy regularnym używaniu. Pożądana jest natomiast obecność chlorheksydyny – środka działającego bakteriobójczo i bakteriostatycznie. Popularny stał się olejek z oregano na kamienie migdałkowe, jako naturalne remedium na stany zapalne, również w obrębie jamy ustnej. Ziołolecznictwo to od wieków uznana forma zarówno terapii jak i profilaktyki chorób. Niemniej trzeba przestrzec przed zbyt lekkomyślnym wykorzystywaniem naturalnych metod leczenia, mylnie postrzeganych jako całkowicie bezpieczne i pozbawione działań niepożądanych. W terapii czopów retencyjnych olejkiem z oregano stosować należy jedynie olejek przeznaczony do celów spożywczych, odpowiednio przeliczając jego stężenie. Zawiera on substancję zwaną karwakrolem, która stosowana w zbyt wysokim stężeniu może podrażnić błony śluzowe przewodu pokarmowego czy zaburzyć fizjologiczną florę jelitową – skutkiem mogą być bóle brzucha i biegunki. W stosowaniu doustnym zalecane stężenie to ok. 5–10%. Olejek o wyższym stężeniu można rozcieńczyć według zasady podobne rozpuszczać w podobnym – np. na łyżeczce oliwy z oliwek z dodatkiem soku pomidorowego. Kurację należy stosować maksymalnie 2–3 razy dziennie, nie dłużej niż przez tydzień, następnie, uważnie obserwując reakcje organizmu, w zależności od potrzeb. Przyjmując przewlekle leki, należy zawsze poinformować lekarza o chęci przyjmowania doustnego preparatu ziołowego. Zioła – podobnie jak leki – mogą wchodzić ze sobą we wzajemne interakcje i nasilać bądź osłabiać swoje działanie. Jeśli doraźne stosowane we własnym zakresie metody nie przynoszą rezultatów, a kamienie migdałkowe powiększają się, są przyczyną stanów zapalnych czy nasilających się dolegliwości, należy skonsultować się z laryngologiem i podjąć decyzję o leczeniu inwazyjnym: waporyzacji krypt laserem CO2 (kryptoliza), kriolizie krypt ciekłym azotem (wymrażanie), ablacji krypt za pomocą diatermii radiofalowej – zabiegi te, wykonywane w znieczuleniu miejscowym u dorosłych (ogólnym u dzieci), wykazują bardzo wysoką skuteczność w zapobieganiu nawrotom; chirurgicznym usunięciu migdałków podniebiennych, czyli tonsillektomii – stosowane obecnie dość rzadko; bywa jednak ostatecznością, jeśli struktura migdałka jest całkowicie zaburzona, a pozostawienie ich naraża pacjenta na przewlekłe stany zapalne, mogące skutkować bakteriemią i np. zapaleniem wsierdzia. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Jak powstaje nowotwór? Nowotwory to jedna z najgroźniejszych znanych chorób, która jest niestety bardzo powszechna i współcześnie znajduje się w ścisłej czołówce przyczyn śmierci. Warto zadać sobie pytanie: w jaki sposób rozpoczyna się proces powstawania nowotworu i jakie czynniki na niego wpływają? Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Zapomniane choroby zakaźne Obecnie na świecie zaczynają znowu pojawiać się choroby, o których świat już zaczynał zapominać. Ma to związek zarówno z tym, że bardzo dużo ludzi nie chce szczepić swoich dzieci, jak również z tym, że coraz więcej ludzi zwiedza odległe zakątki świata, nie stosując właściwej profilaktyki przed podróżami. O jakich chorobach mowa? Wysypka na brzuchu u dorosłego lub dziecka Każdy z nas nie jeden raz borykał się z problemem zmian skórnych, które lokalizowały się w różnych miejscach ciała. Czasami zmiany te były swędzące, czasami nie odczuwaliśmy natomiast żadnych związanych z nimi dolegliwości. Zdarzało się, że wykwity na skórze były płaskie, innym razem wyraźnie można było je wyczuć i miały one formę grudek lub krostek. Jedną z częstszych lokalizacji wysypki jest brzuch, co dotyczy zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku.

kamienie migdałkowe u dzieci forum